راستش من مهم‌ترین تصمیمات زندگیم رو با انداختن سکه می‌گیریم. چون همیشه معلوم میشه دلم واقعا چی می‌خواد. ولی چرا حس می‌کنم این دفعه نباید هیچ کاری بکنم؟ باید فقط از دور تماشات کنم؟ جلو اومدن چی رو تغییر می‌ده؟ اگر بیام جلو و احساس ناامنی بهت دست بده چی؟ راستش غرور برام اهمیتی نداره. مغزم انقدر بهم ریخته‌اس که حتی تلاشی برای مرتب شدنش هم نمی‌کنم.
نوشته شده در جمعه بیست و هشتم مهر ۱۴۰۲ساعت 9:9 به قلم میرا
