کلاس امروز دست کمی از نامجونینگ نداشت. تو زمانی که اتوبوس و مترو خلوته رفتم کلاس، کتاب خوندم، کلی موسیقی خوب گوش دادم، خوراکی خوشمزه‌ی موردعلاقم رو خوردم، تونستم صدایی که تا حالا نساخته بودم رو از پیانوی استاد در بیارم و مثل همیشه بعد کلاس، یک ربع طول کشید تا لبخند رو از روی صورتم بردارم.

اگر قرار باشه هر هفته این‌طوری باشه، به جرئت می‌تونم بگم برای یک هفته‌ی کامل شارژِ شارژ میشم. یه نامجونینگ ناخواسته رفتم و حالا می‌تونم با آمادگی وارد زمستون بشم.

پی‌اس: دستم تقریبا خوب شده.

پی‌اس۲: استاد میگه فیزیک بدنت خیلی خوبه. قابلیت‌های زیادی برای تولید صدای خوب داری. بدنت مثل بنزه ولی تو داری مثل پراید ازش کار می‌کشی :)))