گفتم که من کشورم رو کنسل می‌کنم؛ از این به بعد بدون ملیت ادامه میدم. شما که بزرگوارید بفرمایید آدم بعد از تبر زدن به ریشه‌اش، می‌تونه جوری که انگار تو هوا معلقه زندگی بکنه؟
جوابی نبود.
نوشته شده در شنبه پنجم آذر ۱۴۰۱ساعت 6:25 به قلم میرا
اینجا آرامگاه من است.
من در میان نُت‌های زندگی، می‌نوازم سمفونی خاطرات ماه را.
در تلاش برای "بودن" آنچه هستم و "شدن" آنچه قادرم بشوم.
کاشکی میشد دوباره آروم و رونده و کوتاه بشم. با اصالت و با روحی عمیق.
