تو پیانو هر چی که بیشتر می‌گذره و جلوتر که میرم، می‌بینم من واقعا هنوز هیچی بلد نیستم. این تنها بلد نبودنیه که خوشحالم می‌کنه.
اگه بتونم از مقایسه کردن خودم با بقیه دست بردارم و فقط دنبال پیدا کردن صدای موسیقی خودم باشم، پیانو می‌تونه تا آخر عمرم خوشحالم کنه.
راستش این تنها کاریه که می‌تونم بکنم.
نوشته شده در یکشنبه بیست و ششم تیر ۱۴۰۱ساعت 23:53 به قلم میرا
